လူတခ်ဳိ႕က ျပည့္စံုေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝမွာ ေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္က အၿမဲ နာက်င္မြန္းက်ပ္ေနတယ္။
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။
အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
“အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ”
“ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္”
အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီၿပီးအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလး ေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ အဆင္သင့္ေရာက္လာတတ္တယ္။ အိပ္ဖို႔၊ စားဖို႔ကလဲြၿပီး တစ္ျခားဘာကိုမွ က်ဳပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္ဟာကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္အသက္ႀကီးလာေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကိုစြန္႔ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေလးကို က်ဳပ္မွာခ်င္တာက ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ဳပ္လိုကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို အလဟသမသံုးျဖဳန္းလိုက္နဲ႔။ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ပါးသူ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားေပးတဲ့ ဥစၥပစၥည္းေပၚမွာလည္း မသာယာနဲ႔။ အရာအားလံုးကို ခြန္အား၊ လံုလ၊ ဝီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားရမယ္။ တျခားလူအတြက္ ေပးဆပ္မယ့္ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခံယူတတ္ရမယ္။ ရႈပ္ေထြးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးတစ္သက္လံုး ခံစားႏိုင္လိမ့္မယ္”
လူငယ္ဟာ ျမင္းနဲ႔လမ္းခဲြၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ လမ္းမွာေျမြတစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေျမြက “ဘယ္သြားမလဲ” လို႔ သူ႔ကိုေမးခဲ့တယ္။
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“က်ဳပ္ေျပာျပမယ္… က်ဳပ္က က်ဳပ္မွာရွိတဲ့အဆိပ္နဲ႔ အၿမဲဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္း က်ဳပ္ကို ေၾကာက္ၾကလို႔ ဘယ္သူ႔မွက်ဳပ္ေလာက္ မေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ထင္တာေတြ မွားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို က်ဳပ္ေရွာင္ခဲ့ရတယ္၊ ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ လူေလးရဲ႕ ပါးစပ္မွာလည္း အဆိပ္ရွိတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႔ လူေတြကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မေျပာဆိုမိဖို႔ လူေလးသတိထားရမယ္။ ဒါမွ လူေလးတစ္သက္မွာ အေၾကာက္အရြံ႔ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြကို ပုန္းေရွာင္စရာမလိုဘူး။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးရမွာျဖစ္တယ္”
ေျမြေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး လူငယ္ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ေလွ်ာက္ရင္း… ေလွ်ာက္ရင္း သစ္ပင္တစ္ပင္ထက္မွာ အျပာႏုေရာင္အေမႊးအေတာင္နဲ႔ ေတာက္ေျပာင္လွပတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ.. ေကာင္ေလး”
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“ေကာင္ေလး.. မင္းၾကည့္ရတာ ခရီးေတာ္ေတာ္ပန္းခဲ့တယ္ထင္တယ္။ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖုန္ေတြျပည့္လို႔၊ အကႋ်ေတြလည္း ၿပဲရိလို႔၊ စိတ္လည္းႏြမ္းခဲ့ပံုရတယ္။ ဒီလိုပံုစံဆိုရင္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက မင္းကိုေရွာင္လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းနဲ႔ေရစက္ဆံုလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာမယ္.. စိတ္အပါအဝင္၊ မင္းကိုယ္ေပၚက ဖုန္ေတြကိုရွင္းၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးလုပ္လိုက္ ဒါမွ မင္းပတ္ဝန္းက်င္က အရာေတြ သပ္ရပ္လွပလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းဆီကိုလာလိမ့္မယ္”
လူငယ္က သေဘာေပါက္နားလည္စြာ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေနရာတကာ လိုက္ရွာေနစရာ မလိုဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ရင္မွာ ကိန္းေအာင္းေနတယ္ဆိုတာကို သူနားလည္ခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေတာင့္တရင္ အရင္ဦးဆံုး ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ထဲကေန ရွာယူပါလို႔….
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။
အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
“အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ”
“ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္”
အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီၿပီးအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလး ေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ အဆင္သင့္ေရာက္လာတတ္တယ္။ အိပ္ဖို႔၊ စားဖို႔ကလဲြၿပီး တစ္ျခားဘာကိုမွ က်ဳပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္ဟာကမာၻေပၚမွာ အေပ်ာ္ဆံုးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္အသက္ႀကီးလာေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကိုစြန္႔ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေလးကို က်ဳပ္မွာခ်င္တာက ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ဳပ္လိုကိုယ့္ရဲ႕ႏုပ်ဳိမႈကို အလဟသမသံုးျဖဳန္းလိုက္နဲ႔။ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ပါးသူ အဆင္သင့္စီစဥ္ထားေပးတဲ့ ဥစၥပစၥည္းေပၚမွာလည္း မသာယာနဲ႔။ အရာအားလံုးကို ခြန္အား၊ လံုလ၊ ဝီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ႀကိဳးစားရမယ္။ တျခားလူအတြက္ ေပးဆပ္မယ့္ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ခံယူတတ္ရမယ္။ ရႈပ္ေထြးမွာကို မေၾကာက္နဲ႔။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးတစ္သက္လံုး ခံစားႏိုင္လိမ့္မယ္”
လူငယ္ဟာ ျမင္းနဲ႔လမ္းခဲြၿပီးေနာက္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ လမ္းမွာေျမြတစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေျမြက “ဘယ္သြားမလဲ” လို႔ သူ႔ကိုေမးခဲ့တယ္။
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“က်ဳပ္ေျပာျပမယ္… က်ဳပ္က က်ဳပ္မွာရွိတဲ့အဆိပ္နဲ႔ အၿမဲဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္း က်ဳပ္ကို ေၾကာက္ၾကလို႔ ဘယ္သူ႔မွက်ဳပ္ေလာက္ မေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ထင္တာေတြ မွားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လူေတြက က်ဳပ္ကို သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို က်ဳပ္ေရွာင္ခဲ့ရတယ္၊ ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ လူေလးရဲ႕ ပါးစပ္မွာလည္း အဆိပ္ရွိတယ္။ စကားလံုးေတြနဲ႔ လူေတြကိုထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မေျပာဆိုမိဖို႔ လူေလးသတိထားရမယ္။ ဒါမွ လူေလးတစ္သက္မွာ အေၾကာက္အရြံ႔ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြကို ပုန္းေရွာင္စရာမလိုဘူး။ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို လူေလးရမွာျဖစ္တယ္”
ေျမြေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး လူငယ္ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ေလွ်ာက္ရင္း… ေလွ်ာက္ရင္း သစ္ပင္တစ္ပင္ထက္မွာ အျပာႏုေရာင္အေမႊးအေတာင္နဲ႔ ေတာက္ေျပာင္လွပတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ.. ေကာင္ေလး”
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“ေကာင္ေလး.. မင္းၾကည့္ရတာ ခရီးေတာ္ေတာ္ပန္းခဲ့တယ္ထင္တယ္။ မင္းမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖုန္ေတြျပည့္လို႔၊ အကႋ်ေတြလည္း ၿပဲရိလို႔၊ စိတ္လည္းႏြမ္းခဲ့ပံုရတယ္။ ဒီလိုပံုစံဆိုရင္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက မင္းကိုေရွာင္လိုက္ၾကမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းနဲ႔ေရစက္ဆံုလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ က်ဳပ္ေျပာမယ္.. စိတ္အပါအဝင္၊ မင္းကိုယ္ေပၚက ဖုန္ေတြကိုရွင္းၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးလုပ္လိုက္ ဒါမွ မင္းပတ္ဝန္းက်င္က အရာေတြ သပ္ရပ္လွပလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက မင္းဆီကိုလာလိမ့္မယ္”
လူငယ္က သေဘာေပါက္နားလည္စြာ အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေနရာတကာ လိုက္ရွာေနစရာ မလိုဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ကိုယ့္ရင္မွာ ကိန္းေအာင္းေနတယ္ဆိုတာကို သူနားလည္ခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ေတာင့္တရင္ အရင္ဦးဆံုး ကိုယ့္စိတ္ဝိညာဥ္ထဲကေန ရွာယူပါလို႔….
မူရင္း--He Yue-Qing (何躍青) ျပဳစုတဲ့ အာဟာရၾကက္ေပါင္းရည္ စာအုပ္မွ
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
No comments:
Post a Comment